Artikel 2.7.5.0.4. VCF (oud art. 17 W.Succ.) voorziet in een verrekening van de erfbelasting die in het buitenland wordt betaald op de vererving van een onroerend goed. Deze verrekening is beperkt tot erfbelasting op onroerende goederen. Erfbelasting die wordt betaald in het buitenland op de vererving van roerende goederen kan niet worden verrekend.
Artikel 2.7.5.0.4. VCF (oud art. 17 W.Succ.) voorziet in een verrekening van de erfbelasting die in het buitenland wordt betaald op de vererving van een onroerend goed. Deze verrekening is beperkt tot erfbelasting op onroerende goederen. Erfbelasting die wordt betaald in het buitenland op de vererving van roerende goederen kan niet worden verrekend.
De (federale) Administratie aanvaardt daarbij wel dat bepaalde buitenlandse belastingen in mindering mogen worden gebracht voor de berekening van de belastbare grondslag voor de Belgische successierechten. Het gaat om successierechten op roerende goederen in de vorm van een boedelbelasting die weegt op de nalatenschap zelf. Het gaat daarbij dus om successierechten die moeten worden betaald door de nalatenschap (dus niet door de erfgenamen) en dus om die reden een schuld van de nalatenschap uitmaken. En daarom kon gebruik worden gemaakt van art. 27 W.Succ.
De Vlaamse Belastingdienst (VLABEL) is eerder teruggekomen op dit (juiste) standpunt van de federale Administratie voor de Verenigde Staten. Luidens de toenmalige beslissingen enkel voor de Verenigde Staten en niet voor de andere landen, waarvoor gelijkaardige beslissingen bestonden van de (federale) Administratie. Volgens VLABEL betreft het hier geen schuld van de erflater (boedelbelasting), maar wel van de erfgenamen (verkrijgingsbelasting). En een schuld van de erfgenaam is geen passief van de nalatenschap, zo luidt zo redenering.
In een eerder artikel (B. VERDICKT, "Recente standpunten van de Vlaamse Belastingdienst", VIP 2015/2, 25 e.v.) werd het standpunt van VLABEL reeds bekritiseerd. De Amerikaanse “Federal Estate Tax” is wel degelijk een boedelbelasting. Zo heffen bepaalde staten in Amerika naast een "State Estate Tax" (dat nog iets anders is dan de "Federal Estate Tax", maar ook een boedelbelasting) ook een "Inheritance Tax" (bijvoorbeeld Indiana, Iowa, Kentucky, Maryland, Nevada, New Jersey, Pennsylvania, en Texas), meestal verschuldigd in de zijlijn of tussen vreemden. Deze "Inheritance Tax" heeft wel de kwalificatie van een echte verkrijgingsbelasting (schuld van de erfgenaam en dus door hem te betalen).
In een nieuw standpunt (nr. 15121) heeft VLABEL haar standpunt herzien. In dit standpunt wordt allereerst gesteld dat de Britse "Inheritance Tax" een boedelbelasting (schuld van de nalatenschap) is en dus geen schuld van iedere erfgenaam afzonderlijk (verkrijgingsbelasting). VLABEL aanvaardt dus dat de Britse "Inheritance Tax" (als schuld van de nalatenschap) in mindering mag worden gebracht van de belastbare Belgische grondslag, waarop de Vlaamse erfbelasting wordt berekend. Wel moet het bewijs worden geleverd door bijvoeging van de “Inheritance Tax Account” en de “Calculation of Inheritance Tax” samen met een bewijs van betaling.
Verder wordt het standpunt uitgebreid naar alle gelijkaardige boedelbelastingen, zoals de Amerikaanse "Federal Estate Tax". Dit standpunt is toe te juichen. De door VLABEL genoemde belastingen zijn inderdaad boedelbelastingen, schulden van de nalatenschap, en moeten worden afgetrokken van de belastbare grondslag (als passief) voor de berekening van de verschuldigde erfbelasting.