Vele gemeenten in België, waaronder alle kustgemeenten, heffen een taks op tweede verblijven. In het slechtste geval kan dit voor een belastingplichtige in een kustgemeente oplopen tot ca. 1.000 EUR per jaar. Deze taks moet betaald worden door de eigenaars van een tweede verblijf, omdat ook zij genieten van de voorzieningen van de gemeente (huisvuilophaling, brandweer, etc.), maar geen aanvullende gemeentebelasting op de personenbelasting betalen aangezien ze niet gedomicilieerd zijn in de gemeente. De inwoners zelf van de gemeente daarentegen dragen wel bij tot deze voorzieningen door middel van hun jaarlijkse aanslag in de personenbelasting. De taks op de tweede verblijven vormt dus als het ware een compensatie.
Vele gemeenten in België, waaronder alle kustgemeenten, heffen een taks op tweede verblijven. In het slechtste geval kan dit voor een belastingplichtige in een kustgemeente oplopen tot ca. 1.000 EUR per jaar. Deze taks moet betaald worden door de eigenaars van een tweede verblijf, omdat ook zij genieten van de voorzieningen van de gemeente (huisvuilophaling, brandweer, etc.), maar geen aanvullende gemeentebelasting op de personenbelasting betalen aangezien ze niet gedomicilieerd zijn in de gemeente. De inwoners zelf van de gemeente daarentegen dragen wel bij tot deze voorzieningen door middel van hun jaarlijkse aanslag in de personenbelasting. De taks op de tweede verblijven vormt dus als het ware een compensatie.
Wat gebeurt er echter als je vaststelt dat je de taks op de tweede verblijven moet betalen en de inwoners zelf van de gemeente geen belastingen moeten betalen omdat de gemeente geen aanvullende gemeentebelasting heft? Dit is het geval in Koksijde, De Panne en Knokke-Heist. Is er dan geen schending van het gelijkheidsbeginsel? Het argument van een compenserende heffing kan dan immers nog maar moeilijk voorgehouden worden.
Die vraag werd voorgelegd aan het hof van beroep te Gent in 2013 in een dossier met de gemeente Koksijde.
Het hof beantwoordde die vraag positief. Daarop diende Koksijde een voorziening in voor het Hof van Cassatie. Op 3 september 2015 werd die voorziening verworpen. Eigenaars van een tweede verblijf en de eigen inwoners worden inderdaad ten onrechte verschillend behandeld.
Deze rechtspraak betekent niet dat alle betaalde taksen op tweede verblijven teruggevorderd kunnen worden. Dit is enkel mogelijk indien de belastingplichtige tijdig de aanslag heeft betwist volgens de daarvoor voorziene procedures. Is dit niet gebeurd, dan is de belasting definitief.
Het dossier betrof het aanslagjaar 2007. Kan deze rechtspraak mogelijks aangewend worden om de taks op tweede verblijven die vandaag geheven wordt, te betwisten? Alles hangt af van de concrete motivering van het belastingreglement. Het belastingreglement van aanslagjaar 2007 was klaarblijkelijk gesteund op de compensatiegedachte tussen de eigen inwoners en de eigenaars van een tweede verblijf. Die motivering is verkeerd. Indien het huidige belastingreglement anders wordt gemotiveerd, is het niet zeker dat deze rechtspraak dus nog ingeroepen kan worden. Een verder onderzoek van het concrete belastingreglement is nodig.
Kan deze rechtspraak tegen alle gemeenten gebruikt worden? Wellicht niet. Het feit dat Koksijde geen aanvullende gemeentebelasting op de personenbelasting heft, is namelijk essentieel en neutraliseert de compensatiegedachte. Deze rechtspraak kan eventueel wel als precedent gebruikt worden in Knokke of De Panne…
Wordt dus ongetwijfeld vervolgd.
Cazimir Advocaten,
18 september 2015.