Internationaal scheiden: "It’s very complicated"

"Altijd trekt iemand aan het kortste eind, zeker als er minderjarige kinderen bij betrokken zijn. Het is hard, maar het is zo." Dat zegt Nathalie Labeeuw in De Standaard Weekblad d.d. 06/04/2019.

Bij een scheiding tussen personen met eenzelfde nationaliteit is er altijd hoop dat de ex-partners tot een overeenkomst komen en dus samen met een bemiddelaar of advocaat een evenwichtige regeling op papier zetten. Bij een echtscheiding tussen partners met verschillende nationaliteiten is het zeldzaam dat geen van beiden zich de dupe voelt.

De meeste koppels hebben noch een ­privéjet, noch een buitenverblijf. "Soms kiest een ouder dan resoluut voor zijn of haar carrière", zegt Nathalie Labeeuw. "Wat ik daarvan vind? Dat mensen niet altijd zoveel keuze hebben als je denkt. Ik hoor evengoed dat een aantal kinderen elke twee weken wordt overgevlogen naar de andere ouder. Ze worden die levensstijl dan wel gewoon, maar niemand zal ontkennen dat het weegt, zowel op de ouders als op de kinderen. Bovendien is er altijd het risico dat de regeling verwatert: kinderen hebben activiteiten of krijgen een relatie, waarna ze niet zoveel zin hebben om nog een week of langer ‘van huis’ te zijn."

"We wennen maar beter aan de complexiteit van deze situaties", zegt Labeeuw, die het aantal internationale familiezaken ziet toenemen. "Vroeger dachten we dat een internationaal huwelijk gedoemd was om te mislukken, vandaag kijken weinigen er nog van op dat je een paar uur moet vliegen om je verloofde te zien. Een vliegticket is zo goedkoop geworden, onze levensstijl zo internationaal, dat mensen niet aan de praktische drempels denken als de vonk overspringt."