Internationale gegevensuitwisseling. Waar staan we?

Recent werd de Europese spaarrichtlijn ingetrokken en vervangen door een nieuwe richtlijn, de zogenaamde "bijstandsrichtlijn". Wat houdt deze richtlijn in?

Vorig jaar werd bekendgemaakt dat een voorstel tot intrekking van de zogenaamde ‘spaarrichtlijn’ (directive 2003/48/EC) werd ingediend. Midden november werd bevestigd dat deze richtlijn - die ervoor zorgde dat intrestbetalingen op private spaarrekeningen van niet-inwoners binnen Europa hun toepasselijke belastingregime ondergingen - met ingang van 1 januari 2016 niet langer van kracht zal zijn.

Voortaan zorgt een nieuwe richtlijn (directive 2014/107/EU) hiervoor. Deze nieuwe “verruimde bijstandrichtlijn” heeft echter een breder toepassingsgebied dan zijn voorganger. Zij voorziet in een verregaand systeem van automatische gegevensuitwisseling met betrekking tot bijvoorbeeld interesten, dividenden en vergelijkbare soorten inkomsten, maar ook saldi van rekeningen, afkoopwaarden van lijfrenteverzekeringen en zelfs opbrengsten van de vervreemding van financiële activa. Naast een sterk verruimd toepassingsgebied wat betreft de uit te wisselen informatie - die bovendien automatisch zal plaatsvinden -, is het ook niet onbelangrijk dat niet alleen EU-lidstaten bij dit initiatief betrokken zijn.

De OESO maakte in februari 2014 namelijk de voornaamste elementen van een globale standaard voor de automatische uitwisseling van informatie met betrekking tot financiële rekeningen in fiscale aangelegenheden bekend, de zogenaamde “Common Reporting Standard” (CRS). Het aannemen van deze nieuwe richtlijn valt te beschouwen als de implementatie op EU niveau van dit OESO initiatief waarbij met een modelovereenkomst tussen de bevoegde autoriteiten getracht wordt een gezamenlijke rapportagestandaard na te leven.

Ondertussen engageerden al meer dan 60 landen zich om deze CRS te implementeren, waaronder naast alle EU-lidstaten, ook Liechtenstein, Zwitserland, Monaco, Singapore maar ook de Kaaimaneilanden en Panama. Daarbovenop maakten bijna 30 andere landen al bekend zich te zullen aansluiten bij het OESO-initiatief.

De nieuwe richtlijn en de CRS, respectievelijk tot stand gekomen op EU- en OESO-niveau, zijn slechts twee voorbeelden van de vele ingrijpende veranderingen die we mogen verwachten inzake inter- en supranationale samenwerking in belastingzaken.

In het kader van de Foreign Account Tax Compliance Act (FATCA) zullen niet alleen Belgische, maar ook financiële instellingen wereldwijd, met ingang van 1 januari 2016 jaarlijks - en met terugwerkende kracht tot 1 juli 2014 - de identiteit van, en informatie omtrent rekeningen gehouden door hun Amerikaanse cliënten overmaken aan de bevoegde Amerikaanse autoriteiten (IRS).

Volledigheidshalve willen we er ook op wijzen dat de wet van 16 december 2015 (“tot regeling van de mededeling van inlichtingen betreffende financiële rekeningen, door de Belgische financiële instellingen en de FOD Financiën, in het kader van een automatische uitwisseling van inlichtingen op internationaal niveau en voor belastingdoeleinden”) in de omzetting naar nationaal recht voorziet van onder andere FATCA, CRS en de verruimde bijstandsrichtlijn.

Op nationaal niveau kan er dan weer gewezen worden op het Centraal Aanspreekpunt (CAP) waaraan Belgische financiële instellingen sinds 2014 jaarlijks de identiteit, contracten en rekeningnummers van hun cliënten meedelen. Onder bepaalde voorwaarden kan de belastingadministratie dit rekeningenregister raadplegen. In zijn beleidsnota van 4 december 2015 kondigde de minister van Financiën overigens aan dat de toegang tot het CAP in de nabije toekomst gevoelig uitgebreid zal worden.

Wie anno 2016 nog steeds meent onder de fiscale radar te kunnen blijven, zou wel eens onaangenaam verrast kunnen worden. De mogelijkheid om in de loop van 2016 opnieuw fiscaal te regulariseren, lijkt dan ook voor velen een laatste redmiddel te zijn.

Meer informatie over de nieuwe regularisatieprocedure vindt u hier.

Cazimir Advocaten, 19 februari 2016.